Als je klaar bent met therapie kan je aan jezelf blijven knutselen

Hallo daar ben ik (Thies) weer! Misschien dat je mijn eerdere blogs voor Huis van Herstel al hebt gelezen. In mijn eerste blog ging het over het taboe op praten over mentale gezondheid op de werkvloer (link). Later heb ik ook nog geschreven over mannen en hoe wij omgaan met kwetsbaarheid en mentale gezondheid (link). En wat Britney Spears ons kan leren over eenzaamheid (link). In deze blog gaat het over een heel ander onderwerp: hoe ga je om met de fase nadat je klaar bent met therapie? Hierin bespreek ik hoe die fase er uit kan zien en wat je kan doen om aan zelfregie en/of herstel te werken. Laten we direct in dit onderwerp duiken.

Therapie heeft voor mij altijd gevoeld als een cadeautje. Niet een cadeautje waar je van te voren op zit te wachten of waarvan je weet dat je het wilt. Maar wel een cadeautje waarvan je (als het goed is) sterker wordt of dat helpt je problemen, ziektes of diagnoses te overwinnen. Laten we het vergelijken met een knutselset waarmee je zelf de eerste stappen richting een mooie constructie zet of uiteindelijk een droomhuis bouwt. Hoe je het invult, dat is aan jou. Maar therapie is ook pijnlijk, zwaar, soms lelijk, soms mooi en altijd waardevol en constructief. Ik ga het hier niet hebben over de stap durven zetten om in therapie te gaan. Daar wordt al veel over geschreven.

Hier gaat het over die onzekere fase aan het einde of na een therapietraject. Want daar praten we niet veel over.

Het einde van (een) therapie(traject)

Weet je nog hoe het was toen je voor het eerst zonder zwembandjes mocht gaan zwemmen? Of voor het eerst fietsen zonder zijwieltjes? Zo voelt het voor mij altijd als ik aan het einde kom van een therapietraject. Alles wat ik geleerd heb moet ik nu in mijn eentje gaan toepassen, en dat kan heel onzeker en eng zijn. Ik hoop voor jou dat net als bij mij je therapie een goede ervaring was. Misschien heb je maar een aantal sessies gehad of misschien een aantal jaar. In elk geval ga ik er van uit dat je een hechte relatie hebt opgebouwd met je therapeut, psycholoog of psychiater. Jullie hebben het waarschijnlijk over dingen gehad die je niet snel met anderen zal delen en wat voor jou kwetsbare onderwerpen zijn. Je bent eerlijk geweest tegen je therapeut en ook geconfronteerd met je eigen gedrag en patronen. De relatie die jij hebt met je therapeut draait om jouw groei en ontwikkeling en is heel waardevol, maar soms komt die relatie ten einde en moet je die groei en ontwikkeling zelf doorzetten.

Als je op het punt bent gekomen dat je het gevoel hebt dat je alles hebt bereikt wat je kon bereiken in therapie en je diagnose en problemen zijn verholpen, dan is het tijd om te overwegen te stoppen met therapie. Het kan natuurlijk zijn dat voor jou dat punt natuurlijk nog lang niet in zicht is of heel ver weg is. Dat is niet erg. Sommige mensen blijven een leven lang in therapie en dat is ook oke. Maar als het moment eenmaal daar is dat het einde van jouw therapiereis in zicht is, is het tijd om na te denken en te bespreken hoe je de fase daarna gaat inrichten.

Hoe weet je wanneer het tijd is om te stoppen met therapie?

Weten wanneer het tijd is om te stoppen kan uit veel verschillende elementen en redenen bestaan. Een aantal gangbare signalen waar je het aan kan herkennen zijn:

· Je bent uitgegroeid

· Je voelt je niet meer uitgedaagd door je therapeut.

· Je hebt het probleem waarmee je binnenkwam opgelost

· Je diagnose is

· Je hebt alle of de meeste van je doelen bereikt.

· Je (mentale) ziekte is uit je leven

· Je diagnose is opgelost

· Je wil een andere genezingsmethode uitproberen<