Ja dat lees je goed, Britney Spears kan je iets leren over eenzaamheid. Ik had het ook niet verwacht maar de popzangeres kan ons echt een waardevolle les leren. Voor we daar induiken eerst nog een korte introductie. In mijn vorige blog over mentale gezondheid op de werkvloer vertelde ik al dat ik een flinke rugzak aan mentale ziektes meedraag. In de 31 keer dat ik om de zon heb mogen draaien ben ik gediagnosticeerd met twee keer Post Traumatisch Stress Syndroom, een burn-out, twee depressies, een negatief zelfbeeld en heb ik ook flink wat overgewicht verloren. Het is een flinke rugzak aan psychische klachten en mentale ziektes die ik meedraag. Op dit moment kan ik gelukkig zeggen dat ik ze allemaal overwonnen heb, maar het was geen gemakkelijke weg.
Juist die mentale problemen hebben er in mijn leven voor gezorgd dat ik weet wat eenzaamheid is. Of laat ik het anders verwoorden: niet de juiste handvatten en technieken hebben om met mijn mentale problemen om te kunnen gaan hebben ervoor gezorgd dat ik eenzame tijden heb gekend. Ik weet wat het is om het gevoel te hebben dat niemand dat begrijpt en dat je met niemand kan praten. Ik weet wat het is om vrienden en familie om me heen te hebben maar mij toch nog alleen te voelen. Om geen uitweg te kunnen zien in de eenzaamheid en te verwachten dat het altijd zo zal blijven. Om zo in oorlog met jezelf te leven dat je in je hoofd niet eens onder woorden kan brengen wat je voelt en wat je pijn doet. Laat staan aan andere mensen.
Eenzaamheid voelt zinloos, leeg, uitzichtloos, verdrietig, boos en vermoeiend tegelijk. En dat is te veel om te dragen in je eentje. Het kan ervoor zorgen dat je slechter voor jezelf gaat zorgen, sneller vermoeid bent, een gebrek aan eetlust hebt, je verlaten voelt en het vertrouwen in andere mensen verliest. Om maar een paar dingen op te noemen. Ik kwam laatst op Instagram een quote over eenzaamheid tegen die het erg treffend samenvatte: ‘eenzaamheid is leegte die smeekt om gevuld te worden’. Ik vergelijk mijn eigen eenzaamheid letterlijk altijd met een neerwaartse spiraal. Op een gegeven moment zijn de effecten ervan zo sterk dat het je mee naar beneden sleurt en je niet weet hoe je eruit moet breken. Laat dat nou net het punt zijn waar onze vriendin Britney Spears om de hoek komt kijken.
In het nummer ‘Baby One More Time’ waar Britney meer doorbrak in 1998 (god, ik voel me oud nu) zingt ze het volgende:
My lonelyless is killing me (and I) I must confess I still believe (still believe)
Zoals je leest had Britney het ook zwaar met haar eenzaamheid, misschien in dit geval lichtelijk overdreven en uitvergroot om de songtekst beter te laten werken. Maar dat is niet waar het om draait in dit geval. Ik wil de focus graag leggen op de tweede zin. De meid in kwestie moet toegeven dat ze nog gelooft. Laat dat nou precies zijn wat ons kan helpen als wij ons in de neerwaartse spiraal van eenzaamheid begeven; geloof en hoop. Een klein beetje geloof en hoop dat het beter kan worden. Dat we onszelf eruit kunnen slepen en er andere mensen zijn die ons begrijpen en we ons daardoor minder eenzaam zullen voelen. Een klein sprankje licht die de duisternis niet direct helemaal wegvaagt, maar ons wel een uitzichtpunt geeft om naar toe te werken.
Persoonlijk ben ik eenzaamheid al vroeg in mijn leven tegengekomen. Ik werd mij er het eerst echt bewust van toen ik een jaar of 12 was en naar de middelbare school ging. Een nieuwe omgeving waarin ik niemand kende en opnieuw mijn weg moest zien te vinden. Later in mijn leven toen mijn mentale problemen steeds groter werden heb ik mij ook nog vaak eenzaam gevoeld. Eenzaamheid kan op elk moment in leven voorkomen. Ik denk alleen niet dat velen van ons volledig zijn voorbereid op hoe eenzaam volwassenheid kan zijn. Dat wil niet zeggen dat je geen vrienden of mensen hebt die om je geven, maar naarmate je ouder wordt, begrijp je dat mensen hun eigen leven hebben en hun eigen ding doen. Dus het enige dat overblijft is jezelf.
En juist met jezelf opgescheept zitten zorgt voor die neerwaartse spiraal. Eenzaamheid is in feite niks anders dan opgescheept zitten met iemand die je niet ziet zitten, namelijk jezelf. Het zorgt ervoor dat we de uitweg richting een minder eenzaam leven niet meer zien. Juist als we in oorlog leven met onszelf is het moeilijk om andere mensen toe te laten. De muur die we om onszelf heen bouwen is op momenten van eenzaamheid bijna niet neer te halen. Maar weet je nog dat ik het net had over Britney en hoe zijn nog gelooft? En hoe jij daar misschien een beetje geloof en hoop uit kan putten. Dat is de routekaart richting een minder eenzaam leven. De hele muur hoeft helemaal niet in één keer helemaal afgebroken te worden. Je kan het ook steen voor steen doen. Of zelfs kiezel voor kiezel.
Die route begint met comfortabel met jezelf zijn. Als je weet waar je eenzaamheid vandaan komt is dat al een goede stap. Weet jij welke gebeurtenissen er in je leven voor de eenzaamheid hebben gezorgd? En ben je je bewust van je eigen patronen die de eenzaamheid in stand houden? Jezelf bewust zijn over je eigen handelingen en gedrag zorgen ervoor dat je jezelf wat beter begrijpt en misschien ook al wat kleine stapjes kan zetten richting een minder eenzaam leven. Een tweede stap die misschien kan helpen is je af te vragen wat je passies zijn. Misschien houd je heel erg van tekenen of wandelen. Of lees je graag boeken. Het kan van alles zijn. Zijn er mensen in je leven die diezelfde passie met je delen? En kan je dat misschien eens samen doen? Het betekent niet dat je gelijk 24/7 met iemand hoeft door te brengen. Maar voel eens aan hoe het is om een paar uurtjes met iemand te praten die dezelfde interesses heeft.
Social media kunnen eenzaamheid moeilijker maken, omdat je misschien het idee hebt dat anderen een perfect leven hebben en veel met anderen afspreken en ondernemen. Maar ze kunnen je ook helpen. Het mooie aan social media is dat het mensen makkelijk maakt om gelijkgestemden te vinden. Misschien volg je al wel iemand waarvan je denkt dat je het goed zou kunnen vinden met diegene. Een berichtje sturen kan nooit kwaad. Kijk ook eens hoeveel mensen open zijn over hun mentale problemen en ook eenzaamheid op bijvoorbeeld Instagram. Misschien dat je met die mensen in contact kan komen of wellicht zelfs een groep kan vormen. Het is belangrijk om te onthouden dat je niet de enige bent die eenzaam is. Je hoeft alleen maar te zoeken en je zult anderen vinden die tegen dezelfde moeilijkheden aanlopen. Praat met die mensen over hoe je je voelt en je zult merken dat die openheid al een stukje verlichting geeft.
Ik heb mijn eigen eenzaamheid stap voor stap kunnen doorbreken door de mensen te vinden waarvan ik weet dat ze naar mij luisteren zonder oordeel en voor mij klaar staan als het nodig is. Jij kan dat ook, daar geloof ik heilig in. Eenzaamheid is geen eeuwig gegeven, zolang je uit de neerwaartse spiraal durft te stappen en geloof in een minder eenzame toekomst. Ik hoop dat deze blog je laat inzien dat je net zoals Britney kan geloven. En dat een klein beetje hoop het tij kan doen laten keren. Het zijn die kleine beetjes hoop en kleine stapjes die ons uit de neerwaartse spiraal halen en richting een lichtere, minder eenzame toekomst helpen.
Blog geschreven door: Thies van Zadelhoff
Voel jij je eenzaam en wil je graag in contact komen met anderen? Op onze vestiging in Zeist en Elsloo is er wekelijks een inloophuis. Meer info vind je op deze pagina
Tevens hosten we elke woensdagavond creatieve zoom. Een online inloophuis waarbij we samen gezellig creatief zijn. Je bent welkom vanaf 19.30 via deze link.
Comments