Ode aan de vrouw

Geschreven door Mandy Duister. Deelnemer aan ons programma

Een ode, aan de vrouw. Aan alle vrouwen. Aan jou, aan mij. Aan de vrouw, het meisje, aan jezelf, aan je dochter, aan je zus, aan je beste vriendin, aan je nichtje. Aan de versie van jou die je zou zijn zonder die fucking angst.

Deze is voor jou, voor mij. Vrouw, wat ben je mooi.

In al je compleetheid, in al je ZIJN, in al je heelheid. Kijk eens, en kijk nog eens. Kijk eens goed, vrouw. Hoe kwetsbaar en krachtig je tegelijkertijd kan zijn als je blote ziel ontluikt.

Vertraag je stap en open je ogen, verder dan tot waar je tunnelvisie ooit reiken kon. Wat ben je mooi. Wat ben je pure schoonheid. Als je door het leven danst. Als je hart zich vult met liefde en de menigte om zich heen wordt vervuld door je dankbaarheid. Wat ben je schoonheid als je om drie uur in de nacht niet meer weet waar je het zoeken moet en de tranen over je wangen stromen als je op de stenen keukenvloer ligt. Terwijl je jezelf vasthoudt en smeekt om vol te houden. Wat ben je schoonheid. Als je als adelaar herrijst uit zijn as en blokken bouwt met de as die hem ooit neer bracht. Wat ben je puur. Deze is voor jou, krachtig wezen. Zo krachtig. Zie dan zelf. Hoe de bergen tussen je vingertoppen verkruimelen door de kracht die je handen dragen. Zie, hoe je de wereld baart in je eigen lichaam en deze wereld ongeschonden in je handen verder draagt.

Zie jezelf, zielsverenigend authentiek wezen. Die zich weigert te conformeren aan de maatschappij en de idealen die het meegaande volk je opdringt.

Zie, hoe je door een wolk van vuur loopt en de grijpgrage handen van mannelijke wezens onder je rokje weet uit te slaan en je Nee aardbevingen laat schudden waar soortgelijke wezens stijl van achterover slaan. Zie, hoe de woorden die je spreekt aardbevingen kunnen laten opwekken, de bergtoppen zich tussen je vingertoppen verkruimelen, hoe de woorden die je spreekt, zich alsnog kunnen verenigen en de woestste oceanen weet te sussen. Hoe je de golven naar het tij kan laten keren door de woorden die je sust van zielsverwantschap.

Zie dan, jezelf, zo krachtig zo krachtig. Terwijl de maatschappij je telkens maar inhaalt en najaagt, je steeds een stapje voorbij is. Zie de meute die roept: Minder. Minder jou. Minder authenticiteit. Minder verbondenheid. Minder waardigheid. Minder jij, minder mens. Meer automatische piloot die als soldaat door de wereld heen marcheert. Meer meer om weg te gaan van de kern. Van het gevoel. Zie de meute die roept; minder, vrouw. Durf geen ruimte te nemen. Blijf maar klein, meisje. Wees maar stil en zeg maar ja, amen.

Zie dan jezelf, hoe jij, wonderlijk wezen, geboren uit zoveel kracht, steeds harder schreeuwt: Laat me vrij zijn. Laat me door het leven floreren. Kijk, hoe de meute zich als witte makke schaapjes at hok laten plaatsen en weigeren ruimte af te staan aan vrouwelijke zielswezens. Maar jij, neem die ruimte. Dwing de ruimte af om te vibreren met je ziel dat zich ontluikt. Neem de ruimte, vrouw. Je bent niet bedoeld om klein te blijven. Shtt.. zwijg eens en keer binnenin je eigen kern die vervuild werd door de verwachtingen waaraan je je puurheid blootstelt totdat het zich verontreinigde. Vrouw, zwijg en keer terug. Binnenin. De ruimte, die is er al. Jij bent er al. En jij mag er zijn. Met al je verstrengelingen en verontreinigingen, met de ontblote kern die de grond onder je voeten laat barsten. De zoute ontreiniging die zich door middel van tranen vermenigvuldigd om zich schoon te wassen en terug te keren naar zijn oorspronkelijke staat. Jij bent er al. Jij mag er zijn, in al je heelheid, in al je compleetheid, in al je complexiteit, want vrouw wat ben je compleet. Wat ben je heel. Wat ben je waardig. Wat ben je al je ZIJN. Wat ben je ruimte. Wat ben je oneindig veel ruimte.

Vrouw, geef me die ruimte maar en eis ze maar weer terug. Vrouw, geef me meer, meer, meer. Meer jou. Ik wil meer van je. En vloei maar over, zonder schaamte. Vloei maar over van al je ZIJN. Vloei maar door de kern heen en voel de bergtoppen verkruimelen tussen je vingertoppen. Voel de warmte van verbinding je koude ziel overvloeien. Voel de heelheid en je sensualiteit in zijn cadans. Voel hoe jij het tempo en ritme van het levenkoord waarop je danst leidt. Voel maar, de ruimte. Grijp de ruimte. Own de ruimte, want vrouw wat ben je mooi, wat ben je mooi.

Sta stil en vertraag maar. Vrouw, de ruimte die je niet durft te nemen: die ben jij. Jij bent de ruimte, jij bent de ruimte. Het ZIJN. Het hele ZIJN.

Vrouw, neem het met houvast en laat nooit los. De ruimte met al je ZIJN, dit ben jij. Neem de ruimte maar. Neem maar oneindig veel ruimte, zet jezelf vrij van de benauwende pantser die je om je heen gebouwd hebt die je niet dragen kan. Neem je ruimte, oneindig veel ruimte. Oneindig veel ruimte, ruimte, ruimte en ruimte. En wees daar met al je ZIJN. Jij bent de ruimte. Vrouw, jij bent de ruimte.

Wil je naar aanleiding van ons blog contact met ons opnemen vul dan ons contactformulier in.