Bang om niet te presteren wat er van je verwacht wordt. Als deze angst zo extreem is dat je prestaties er onder lijden dan heet dat faalangst. Een negatief zelfbeeld of een laag eigenwaarde ligt er vaak aan de grondslag. Je bent vaak overtuigd van je onvermogen en onkunde. En die overtuiging zorgt voor bijvoorbeeld uitstelgedrag. De faalangst kan zo groot worden dat je stappen uit je comfortzone niet zult doen, gewoon omdat je het zo eng vind.
Hoe herken je of je faalangst hebt?
Mentale kenmerken:
Piekergedachten;
Negatief zelfbeeld;
Weinig zelfvertrouwen;
Moeite met het aanvaarden van een compliment;
Mindsetproblemen;
Te hoge eisen stellen aan zichzelf.
Fysieke kenmerken:
Hartkloppingen;
Spierspanningen;
Zweten;
Beven;
Vaak naar het toilet moeten;
Snel ademen;
Buikpijn of hoofdpijn;
Slaapproblemen;
Black-out.
Gedragsmatige kenmerken:
Uitstelgedrag;
Perfectionisme;
Uit de weg gaan van nieuwe situaties;
Je op de achtergrond houden/terugtrekken.
Ik weet niet of dit iets is wat je herkent? Maar ik herken dit zeker! Tijdens mijn middelbare schoolperiode was faalangst iets wat constant aanwezig was. Nog steeds soms hoor, maar inmiddels ben ik 41 en heb ik geleerd hier beter mee om te gaan. Maar in die tijd was het heel erg extreem. Elke morgen voordat ik naar school ging moest ik spugen of stond tenminste te kokhalzen van de spanning. En op de dagen dat ik toetsen moest maken was het nog erger. Mijn middelbare schooltijd begon ik op het Havo/VWO en ik eindigde uiteindelijk met een MAVO diploma (waar niks mis mee is trouwens). 1 keer blijven zitten en uiteindelijk een lager niveau afmaken puur en alleen vanwege de faalangst. Ik had veel meer in mijn mars maar ik kreeg het er niet uit. Op de Middelbare Hotelschool die daarna volgde was het niet veel beter. Uitstelgedrag en verlamming volgde al snel en waar ik eerst nog heel erg mijn best deed, kreeg ik daarna niet veel meer uit mijn handen. Achteraf gezien heb ik in die periode, mede door andere nare gebeurtenissen, mijn eerste depressie gehad.
Ook deze opleiding rondde ik niet af op het niveau waar ik mee begon.
Deze ervaringen heb ik eigenlijk mijn hele volwassen leven met mij mee gedragen. Ik roep al jaren dat ik niet kan leren. En dat is eigenlijk de grootste onzin. Ik kan prima leren, maar niet op die manier. Ik leer beter in de praktijk. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik enorme vermijdingsdrang heb als ik weer kennis moet vergaren. Misschien zit er na al die jaren nog steeds een beetje faalangst. En niet alleen op het gebied van leren zat die angst er. Alles waarin ik moest presteren ging ik uit de weg. En wanneer dat gebeurt dan leef je vanuit angst ipv vertrouwen.
Maar goed, we zijn hier voor jou. :-) Dus, hoe gaan we die faalangst aanpakken? Want ik kan je wel vertellen hoe goed je het doet, maar zolang jij dit niet zelf voelt zal de angst niet weg gaan. Hier wat tips:
Praat over je angst en schaamte
Gewoon DOEN!
Focus je op aspecten waar je controle over hebt
Bedenk wat het allerergste is wat je kan gebeuren
Visualiseer de gewenste uitkomst
Breek het geheel op in kleine, haalbare doelen
Gebruik positieve affirmaties
Vier je successen
Erover praten is zo belangrijk. Wanneer je dit niet doet wordt de schaamte alleen maar groter. Gewoon doen is natuurlijk heel makkelijk gezegd, maar wanneer je iets gewoon doet ipv dat je er lang over nadenkt zal het makkelijker gaan. En oefening baart kunst. Dus hoe vaker je op die manier uit je comfortzone stapt hoe makkelijker het wordt.
Je hebt over zoveel dingen geen controle. Kijk naar waar wel en probeer dat voor ogen te houden. In plaats van te visualiseren wat mis kan gaan, kijk of je voor ogen kunt houden als het wel lukt. Wanneer je daar op focust zul je zien dat het beter gaat. Bijvoorbeeld als je het spannend vind om ergens heen te gaan, visualiseer hoe het zou gaan op de positieve manier. Dat geeft een positieve energie aan de gebeurtenis. En kom je met een hele andere energie binnen. En wat is nou het allerergste wat kan gebeuren. En stel dat dat gebeurt? Vergaat dan de wereld en kan je dat stiekem ook gewoon aan.
Maak het kleiner, breek het op in kleinere doelen. Je zult zien dat het dan minder groots aanvoelt. Praat op een positieve manier tegen jezelf, want wat je aandacht geeft dat groeit. Wanneer je naar tegen jezelf praat blijft dat hangen. Dus positieve praat ook.
En tot slot: vier alle successen hoe klein ze ook zijn!! Deel ze met anderen en geef jezelf eens een compliment want je doet het hartstikke goed.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Weet dat je niet de enige bent! En het kan echt beter worden.
Liefs Marloes
P.s naar aanleiding van dit blog in contact komen met ons? Vul dan ons contactformulier in.